Tekst opublikowano dnia: 12/14/19.

Karol Chum

Kapelusz pełen pragnień

Kroczę dumnie w kapeluszu pełnym pragnień,

A rant jego jako fosa jest azylem,

Do którego los w kroplistej szklanej formie

Wkłada pióra, które wiatrem niosą chwile

pełne puchu...

Nim napełnię w koło wszystkie nam poduszki

I do snu zapukam z cicha, by nie spłoszyć

Szczęścia, które gdy pojawi się w swym mgnieniu;

Będę mocną dratwą chciał je skrzętnie doszyć

przy fartuchu...

Codzienności szaroburej zwanej paltem

Też ozdobię puszystością w ulotności,

Choć kapelusz mocno trzyma się mych skroni,

Ona tchnieniem sporadycznym u mnie gości

tuż przy uchu...

Menton, 20.11.2018