ostatniego wyboru
🔖Karol Chum: Nieba błękit /190/
🖨 Drukuj stronę z tym tekstem
UWAGA. Każdy tekst możesz udostępnić na portalu FACEBOOK: profilu, grupie lub stronie.
Tekst opublikowano dnia: 10/13/19.
Karol Chum
Nieba błękit
Umierać by można w ramionach.Umierać by można bez końca.I nie bać się tego, że skonam.I zgaszą się wszystkie te słońca,
Gdy w oczy mi patrzą co rano,Nim ludzie stroskani powstaną,By pognać przed siebie na oślep,Uwierzyć kolejnej znów wiośnie.
A wiosna ta we mnie przeminieI zginÄ™...
To w twoich ramionach się chowam.I skrzydła mi rosną szerokie.I taka spokojna jest głowa,A usta masz dla mnie tak złote,
Że nie wiem, czy jeszcze wciąż mogęCokolwiek odezwać się słowemI nie bać się przy tym jak życieZatapiam caluśkie w błękicie,
Nim błękit ten we mnie przeminieI zginę...
Wrocław, 28.11.2015
Wszelkie prawa zastrzeżone!
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.
Tekst zamieścił:
Karol Chum, dn. 10/13/19.
Tekst opublikowano dnia: 10/13/19.
Karol Chum
Nieba błękit
Umierać by można w ramionach.Umierać by można bez końca.I nie bać się tego, że skonam.I zgaszą się wszystkie te słońca,
Gdy w oczy mi patrzą co rano,Nim ludzie stroskani powstaną,By pognać przed siebie na oślep,Uwierzyć kolejnej znów wiośnie.
A wiosna ta we mnie przeminieI zginÄ™...
To w twoich ramionach się chowam.I skrzydła mi rosną szerokie.I taka spokojna jest głowa,A usta masz dla mnie tak złote,
Że nie wiem, czy jeszcze wciąż mogęCokolwiek odezwać się słowemI nie bać się przy tym jak życieZatapiam caluśkie w błękicie,
Nim błękit ten we mnie przeminieI zginę...
Wrocław, 28.11.2015
Nieba błękit
Umierać by można w ramionach.
Umierać by można bez końca.
I nie bać się tego, że skonam.
I zgaszą się wszystkie te słońca,
Gdy w oczy mi patrzÄ… co rano,
Nim ludzie stroskani powstanÄ…,
By pognać przed siebie na oślep,
Uwierzyć kolejnej znów wiośnie.
A wiosna ta we mnie przeminie
I zginÄ™...
To w twoich ramionach siÄ™ chowam.
I skrzydła mi rosną szerokie.
I taka spokojna jest głowa,
A usta masz dla mnie tak złote,
Że nie wiem, czy jeszcze wciąż mogę
Cokolwiek odezwać się słowem
I nie bać się przy tym jak życie
Zatapiam caluśkie w błękicie,
Nim błękit ten we mnie przeminie
I zginÄ™...
Wrocław, 28.11.2015
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.