ostatniego wyboru
🔖Karol Chum: Smutek /102/
🖨 Drukuj stronę z tym tekstem
UWAGA. Każdy tekst możesz udostępnić na portalu FACEBOOK: profilu, grupie lub stronie.
Tekst opublikowano dnia: 10/04/19.
Karol ChumSmutek
Gdyby coś zechciał, chociażby wyszeptać,Opowiedziałby o sercach spękanych.O ludziach, co pragną niszczyć i deptać,O ulicach najcichszych w krwi skąpanych.
Mogąc powiedzieć, ot tak, kilka zdań, słów,Mówiłby gorzko o łzach, ich bezliku.I o tym, jak wilkiem stał się człowiek znów,Jak ostre kły błysły wśród śmierci krzyku.
Coś pewnie rzekłby o ludzkim sumieniu,O wypaczeniu, ułudzie, obłędzie,Także o wiecznym nadziei płomieniu,Który rozbłysnął i płonąć wciąż będzie.
Lecz smutek milczy w swej niemej żałobie.Płynie przez głowę rzucany falami.Zasadza wciąż lilie na świeżym grobie,Przybranym odświętnie trój kolorami.
Wrocław, 30.01.2016
Wszelkie prawa zastrzeżone!
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.
Tekst zamieścił:
Karol Chum, dn. 10/04/19.
Tekst opublikowano dnia: 10/04/19.
Karol ChumSmutek
Gdyby coś zechciał, chociażby wyszeptać,Opowiedziałby o sercach spękanych.O ludziach, co pragną niszczyć i deptać,O ulicach najcichszych w krwi skąpanych.
Mogąc powiedzieć, ot tak, kilka zdań, słów,Mówiłby gorzko o łzach, ich bezliku.I o tym, jak wilkiem stał się człowiek znów,Jak ostre kły błysły wśród śmierci krzyku.
Coś pewnie rzekłby o ludzkim sumieniu,O wypaczeniu, ułudzie, obłędzie,Także o wiecznym nadziei płomieniu,Który rozbłysnął i płonąć wciąż będzie.
Lecz smutek milczy w swej niemej żałobie.Płynie przez głowę rzucany falami.Zasadza wciąż lilie na świeżym grobie,Przybranym odświętnie trój kolorami.
Wrocław, 30.01.2016
Gdyby coś zechciał, chociażby wyszeptać,
Opowiedziałby o sercach spękanych.
O ludziach, co pragną niszczyć i deptać,
O ulicach najcichszych w krwi skÄ…panych.
Mogąc powiedzieć, ot tak, kilka zdań, słów,
Mówiłby gorzko o łzach, ich bezliku.
I o tym, jak wilkiem stał się człowiek znów,
Jak ostre kły błysły wśród śmierci krzyku.
Coś pewnie rzekłby o ludzkim sumieniu,
O wypaczeniu, ułudzie, obłędzie,
Także o wiecznym nadziei płomieniu,
Który rozbłysnął i płonąć wciąż będzie.
Lecz smutek milczy w swej niemej żałobie.
Płynie przez głowę rzucany falami.
Zasadza wciąż lilie na świeżym grobie,
Przybranym odświętnie trój kolorami.
Wrocław, 30.01.2016
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.