ostatniego wyboru
🔖Karol Chum: Tu i teraz /410/ ℗ ☢
🖨 Drukuj stronę z tym tekstem
UWAGA. Każdy tekst możesz udostępnić na portalu FACEBOOK: profilu, grupie lub stronie.
Tekst opublikowano dnia: 12/14/19.
Karol Chum
Tu i teraz
Nie ma chwili, byśmy życie zatrzymali.Ogień je wypala w każdym mgnieniu oka.I choć rodzą się mocarze z twardej stali,Kiedyś dusza zniknie ich — tam gdzieś w obłokach.
Zniknie pamięć, wszystko w prochy się obróci.Takie rzeczy w końcu się też staną z nami.Z przemijania się w nas wszystko w środku kłóci.Niby wspólnie niby razem, jednak sami...
Niby wciąż się wznosi domy i pałace,Co gotowe przetrwać w świecie wieki całe,Lecz, cóż z tego, gdy się staną wszystkie puste.Fundamenty ostatecznie zaś nietrwałe!
Być lub nie być, hamletowskie w nas pytanieCałe życie duszę w środku nam rozdziera...Najważniejsze, aby umieć nieustannieŻyć i kochać... Tak po prostu: tu i teraz!
Warszawa, 10.06.2019---℗ Opublikowano w książce "Siedemdziesiąt siedem".
☢wyk. Filip BOROWSKI
Wszelkie prawa zastrzeżone!
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.
Tekst zamieścił:
Karol Chum, dn. 12/14/19.
Tekst opublikowano dnia: 12/14/19.
Karol Chum
Tu i teraz
Nie ma chwili, byśmy życie zatrzymali.Ogień je wypala w każdym mgnieniu oka.I choć rodzą się mocarze z twardej stali,Kiedyś dusza zniknie ich — tam gdzieś w obłokach.
Zniknie pamięć, wszystko w prochy się obróci.Takie rzeczy w końcu się też staną z nami.Z przemijania się w nas wszystko w środku kłóci.Niby wspólnie niby razem, jednak sami...
Niby wciąż się wznosi domy i pałace,Co gotowe przetrwać w świecie wieki całe,Lecz, cóż z tego, gdy się staną wszystkie puste.Fundamenty ostatecznie zaś nietrwałe!
Być lub nie być, hamletowskie w nas pytanieCałe życie duszę w środku nam rozdziera...Najważniejsze, aby umieć nieustannieŻyć i kochać... Tak po prostu: tu i teraz!
Warszawa, 10.06.2019---℗ Opublikowano w książce "Siedemdziesiąt siedem".
☢wyk. Filip BOROWSKI
Tu i teraz
Nie ma chwili, byśmy życie zatrzymali.
Ogień je wypala w każdym mgnieniu oka.
I choć rodzą się mocarze z twardej stali,
Kiedyś dusza zniknie ich — tam gdzieś w obłokach.
Zniknie pamięć, wszystko w prochy się obróci.
Takie rzeczy w końcu się też staną z nami.
Z przemijania się w nas wszystko w środku kłóci.
Niby wspólnie niby razem, jednak sami...
Niby wciąż się wznosi domy i pałace,
Co gotowe przetrwać w świecie wieki całe,
Lecz, cóż z tego, gdy się staną wszystkie puste.
Fundamenty ostatecznie zaś nietrwałe!
Być lub nie być, hamletowskie w nas pytanie
Całe życie duszę w środku nam rozdziera...
Najważniejsze, aby umieć nieustannie
Żyć i kochać... Tak po prostu: tu i teraz!
Warszawa, 10.06.2019
---
℗ Opublikowano w książce "Siedemdziesiąt siedem".
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.