ostatniego wyboru
🔖Karol Chum: Do matki umarłej /301/
🖨 Drukuj stronę z tym tekstem
UWAGA. Każdy tekst możesz udostępnić na portalu FACEBOOK: profilu, grupie lub stronie.
Tekst opublikowano dnia: 12/12/19.
Karol Chum
Do matki umarłej
/Danucie Piechocie Regule Stachowicz/
Mateńko! Tak bardzo brakuje mi ciebie.Umarłaś tak dawno. Dla mnie wieki temu.Pewnie na mnie patrzysz pod tym cudnym niebem.Pewnie dziwisz się całemu światu złemu.
Mateńko! Ja już jestem ta starsza pani,Co nogami drepcze powoli przed siebie.A ty tam wysoko tańczysz z aniołami.I ty młoda jesteś pod tym dziwnym niebem.
Mateńko! Dla mnie kiedyś czas się zatrzyma.Znów dłonią swoją pogłaszczesz mnie po skroni.I choć kiedyś przyjdzie jakaś smutna zima,Nam w końcu dane będzie wiosnę dogonić!
Warszawa, 24.05.2016
Wszelkie prawa zastrzeżone!
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.
Tekst zamieścił:
Karol Chum, dn. 12/12/19.
Tekst opublikowano dnia: 12/12/19.
Karol Chum
Do matki umarłej
/Danucie Piechocie Regule Stachowicz/
Mateńko! Tak bardzo brakuje mi ciebie.Umarłaś tak dawno. Dla mnie wieki temu.Pewnie na mnie patrzysz pod tym cudnym niebem.Pewnie dziwisz się całemu światu złemu.
Mateńko! Ja już jestem ta starsza pani,Co nogami drepcze powoli przed siebie.A ty tam wysoko tańczysz z aniołami.I ty młoda jesteś pod tym dziwnym niebem.
Mateńko! Dla mnie kiedyś czas się zatrzyma.Znów dłonią swoją pogłaszczesz mnie po skroni.I choć kiedyś przyjdzie jakaś smutna zima,Nam w końcu dane będzie wiosnę dogonić!
Warszawa, 24.05.2016
Do matki umarłej
/Danucie Piechocie Regule Stachowicz/
Mateńko! Tak bardzo brakuje mi ciebie.
Umarłaś tak dawno. Dla mnie wieki temu.
Pewnie na mnie patrzysz pod tym cudnym niebem.
Pewnie dziwisz się całemu światu złemu.
Mateńko! Ja już jestem ta starsza pani,
Co nogami drepcze powoli przed siebie.
A ty tam wysoko tańczysz z aniołami.
I ty młoda jesteś pod tym dziwnym niebem.
Mateńko! Dla mnie kiedyś czas się zatrzyma.
Znów dłonią swoją pogłaszczesz mnie po skroni.
I choć kiedyś przyjdzie jakaś smutna zima,
Nam w końcu dane będzie wiosnę dogonić!
Warszawa, 24.05.2016
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.