Tekst opublikowano dnia: 11/05/19.

Karol Chum

Klatka

Człowiek zamknięty w klatce staje się bezwstydny.

Poddany obserwacji przez wielu,

własne intymności obdziera z szacunku

z powodu utraty czterech ścian prywatności.

Niczym mały kolorowy ptaszek

niegdyś błąkający się bez celu po świecie,

teraz szarzeje i gubi piórka.

Je byle jak i wyglÄ…da byle jak.

Wrzeszczy, załatwiając się pod siebie.

Marzy głośno i wulgarnie.

Miłość każdą wynaturza i bezcześci.

Udaje hardość i wyniosłość.

Siłą i mocą kipi dookoła.

Chociaż wcześniej był subtelnym mężem,

wiesza w klatce na grubych prętach

roznegliżowane ciała modelek,

wesoło pogwizdując na sedesie.

Ileż trzeba by upodlić się

i zniżyć do roli zwierzęcia?

Tak niewiele i tak wiele,

aby nie móc na powrót stać się człowiekiem.

Czas nie odgrywa żadnej roli.

Klatka jest w każdym z nas.

Tym ciaśniejsza, im bardziej

doszukujemy się zła,

jakiego zawsze mamy w nadmiarze.

Bóg tego nie planował.

Bóg zakrywa twarz.

Bóg jest Bogiem grzecznych ptaszków.

Na miły Bóg...

Herby, 10.06.2013