ostatniego wyboru
🔖Karol Chum: Ostatnie zdanie /169/
🖨 Drukuj stronę z tym tekstem
UWAGA. Każdy tekst możesz udostępnić na portalu FACEBOOK: profilu, grupie lub stronie.
Tekst opublikowano dnia: 10/12/19.
Karol Chum
Ostatnie zdanie
Z niepamięci, z zapomnienia,Z drżenia wargi całowanej,Życie swoje całe zmieniam.Życie smutne, życie dane.
Płynę morzem, idę drogą,Myślą w błękit się zanurzam.To, co inni jeszcze mogą,Dla mnie niczym jest jak burza.
Już nie kocham, już nie czuję,Już mi jest to obojętne.Usta szepczą, usta skujęW noce chłodne, nieodświętne.
Z niepamięci, z zapomnieniaNie chcę, nie wiem i nie mogę.Z przemijania, ze znużenia,Piję wciąż zmąconą wodę.
Chleb jak kamień, wino – krwiste.Jest, jak jest i pozostanie.Życie bywa oczywiste,Póki w końcu nieustanie.
Wrocław, 28.11.2015
Wszelkie prawa zastrzeżone!
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.
Tekst zamieścił:
Karol Chum, dn. 10/12/19.
Tekst opublikowano dnia: 10/12/19.
Karol Chum
Ostatnie zdanie
Z niepamięci, z zapomnienia,Z drżenia wargi całowanej,Życie swoje całe zmieniam.Życie smutne, życie dane.
Płynę morzem, idę drogą,Myślą w błękit się zanurzam.To, co inni jeszcze mogą,Dla mnie niczym jest jak burza.
Już nie kocham, już nie czuję,Już mi jest to obojętne.Usta szepczą, usta skujęW noce chłodne, nieodświętne.
Z niepamięci, z zapomnieniaNie chcę, nie wiem i nie mogę.Z przemijania, ze znużenia,Piję wciąż zmąconą wodę.
Chleb jak kamień, wino – krwiste.Jest, jak jest i pozostanie.Życie bywa oczywiste,Póki w końcu nieustanie.
Wrocław, 28.11.2015
Ostatnie zdanie
Z niepamięci, z zapomnienia,
Z drżenia wargi całowanej,
Życie swoje całe zmieniam.
Życie smutne, życie dane.
PÅ‚ynÄ™ morzem, idÄ™ drogÄ…,
Myślą w błękit się zanurzam.
To, co inni jeszcze mogÄ…,
Dla mnie niczym jest jak burza.
Już nie kocham, już nie czuję,
Już mi jest to obojętne.
Usta szepczÄ…, usta skujÄ™
W noce chłodne, nieodświętne.
Z niepamięci, z zapomnienia
Nie chcÄ™, nie wiem i nie mogÄ™.
Z przemijania, ze znużenia,
Piję wciąż zmąconą wodę.
Chleb jak kamień, wino – krwiste.
Jest, jak jest i pozostanie.
Życie bywa oczywiste,
Póki w końcu nieustanie.
Wrocław, 28.11.2015
Tylko teksty oznaczone symbolem ℗ stanowią teksty oficjalne,
ostateczne i jakie ukazały się drukiem tradycyjnym.
Teksty inne mogą podlegać dalszym zmianom lub korektom
przed ewentualnym ich opublikowaniem. Nie powinny być nigdzie kopiowane,
powielane i publikowane bez adnotacji "wersja nieoficjalna".
Powinny zawierać źródło pochodzenia, tj. stronę autorską www.chum.pl.